เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ อยู่ในช่วงปี 1987 ถึง 1993 ซึ่งตอนนั้นผมกำลังจะโตเป็นวัยรุ่น มันเริ่มจากผมไปหาเกมคอมพิวเตอร์ที่ห้าง Katong วันนั้นผมไม่ได้ซื้อเกมคอมพิวเตอร์ แต่ผมได้ค้นพบโลกใหม่ของซอฟต์แวร์เถื่อนที่จุดประกายให้ผมสนใจในการเขียนโปรแกรม ในปีนั้นผมได้เรียนวิธีการเขียนโค้ด GW BASIC ด้วยตัวเอง แต่ถึงทุกวันนี้ผมก็ยังเขียนไม่เสร็จ ปีต่อมาผมได้กลับไปที่ร้าน Hardware House และร้าน Basic Computer ในห้าง Katong เพื่อที่จะซื้อเกม อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ และก็ซอฟต์แวร์สำหรับเขียนโปรแกรม ผมทำความรู้จักกับเจ้าของร้าน เขาก็เลยแนะนำวิธีการเล่นเกม และการใช้ซอฟต์แวร์ต่างๆ ให้ผม

ในปี 1992 ตอนผมเป็นวัยรุ่น ผมก็ได้ค้นพบกับดนตรีร็อค ระหว่างที่ผมกำลังจะไปตัดผมในร้านที่อยู่ตรงข้ามกับห้าง Katong ผมได้ขึ้นไปที่ร้าน Smash Top 40 Music Mart ในร้านมีเทปคอนเสิร์ตหายากของวง Guns & Roses กับ วง Death Metal อื่นๆ เจ้าของร้านเทปชื่อลุงฟรานซิส เขาเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เหมือนคนอื่นๆ ในเวลานั้น เพราะเขาชอบคุยกับเด็กวัยรุ่นเหมือนเป็นเพื่อนกัน นอกจากเรื่องดนตรีแล้ว ลุงฟรานซิสยังอยากรู้มุมมองของผมต่อสิ่งต่างๆ เขาก็เลยชอบถามคำถามที่ยากและท้าทายต่อคุณค่า ศีลธรรม และการกระทำต่างๆ ผมจึงใช้เวลาอยู่ที่ร้านเขาหลายชั่วโมง ในช่วงปีนั้น ผมตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตอย่างมีสติ และมีศีลธรรม และตอนนี้ผมก็ยังดำเนินชีวิตแบบนั้นอยู่ ผมจะดื้อมาก หากต้องทำในสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในศีลธรรม สิ่งนี้คือตัวตนของผมตั้งแต่อายุ 15

32 ปีผ่านมา Katong ก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ร้านซอฟต์แวร์เถื่อนกับร้านดนตรีถูกแทนที่ด้วยบริษัทจัดหาแม่บ้าน และที่เรียนพิเศษ ผมไม่ได้ติดต่อกับลุงฟรานซิสอีกเลย อย่างไรก็ตาม ผมยังกลับไปที่นี่อยู่ บางทีก็ไปแค่จิบชา แล้วผมก็เข้าใจตัวเองมากขึ้นว่านี่คือสิ่งที่ทำให้ผมเป็นผมในทุกวันนี้

Steve Jobs บอกว่า “You can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards”. ขณะที่บริเวณห้าง Katong ถูกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถใช้เวลานั่งคิดเรื่องเก่าๆ ในประเทศที่กำลังพัฒนาไปอย่างรวดเร็วได้อีกไหม