ทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวเมืองไทย ผมมักจะไปเดินเล่นที่ถนนสุขุมวิทในคืนสุดท้ายเป็นประจำ ทุกครั้งที่กลับมาเดินเล่นที่นี่ ผมเหมือนได้เดินอยู่ในถนนแห่งความทรงจำ

ในปี 2002 ผมเริ่มเดินเที่ยวในกรุงเทพฯ หลังจากผมเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ผมก็เริ่มสร้างซอฟต์แวร์ และทำธุรกิจ start-up ตอนนั้นระหว่างที่เดินเที่ยวกรุงเทพฯ ผมก็ได้ออกแบบระบบต่างๆในหัวไปพร้อมๆ กัน หลังจากนั้นผมก็กลับมาสิงคโปร์เพื่อสร้างซอฟต์แวร์

ในปี 2005 ขณะที่ผมกำลังเดินไปตามถนนสุขุมวิท ผมก็ได้ตัดสินใจว่าจะออกจากธุรกิจ start-up และเริ่มทำอาชีพที่เกี่ยวกับการศึกษา ผมก็เลยได้ทำงานเป็นครูถึง 6 ปี ผมรู้สึกมีความสุขกับอาชีพนี้มาก

ในปี 2010 มีครั้งนึงผมคิดถึงโซอี้ ลูกสาวของผมมาก แต่เขาอยู่ที่สิงคโปร์ ตอนนั้นโซอี้อายุแค่ 3 เดือน ผมไปเที่ยวกรุงเทพฯ แต่ใจของผมอยู่กับโซอี้ที่สิงคโปร์

ในปี 2012 ผมเดินทางไปทำงานที่กรุงเทพฯ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งผมรู้สึกว่าพวกเขาไฮโซมากๆ

ในปี 2015 เป็นการครบรอบ 4 ปีที่ผมลาออกจากอาขีพครู แต่ผมอยากกลับไปสอนอีกครั้ง ระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่นบนถนนสุขุมวิท ผมก็ได้ตัดสินใจว่าจะกลับไปสอนหนังสืออีกยาวๆ

ในปี 2016 ผมตัดสินใจเริ่มเรียนภาษาไทยอย่างจริงจัง เพราะผมจะได้เข้าใจดีขึ้นเมื่อพูดกับคนไทยระหว่างเดินไปตามถนนสุขุมวิท

ในปี 2017 ผมพานักเรียน 38 คนจากสิงคโปร์ไปเมืองไทย ผมอยากให้พวกเขาเห็นสิ่งดีๆ ของเมืองไทย ตั้งแต่ความคิดสร้างสรรรค์ ประวัติศาสตร์ ไปจนถึงธุรกิจขนาดใหญ่ พวกเขาหลายคนได้กลับไปเที่ยวที่เมืองไทยอีกหลายครั้ง ผมคิดว่าผมคงเป็นไกด์ที่ดีในตอนนั้น

ผมลืมไปแล้วว่าเคยมาเที่ยวเมืองไทยกี่ครั้ง แต่ผมมักจะจำความรู้สึกในคืนสุดท้ายก่อนเก็บกระเป๋ากลับสิงคโปร์ได้เสมอ ทุกก้าวที่ผมเดินบนถนนสุขุมวิท ผมได้ใช้เวลานึกถึงทั้งความสำเร็จและความล้มเหลวที่เคยเกิดขึ้นระหว่างทริปที่แล้วกับทริปนี้ ผมก็เลยวางแผนไว้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างใน 2-3 เดือนต่อจากนี้ก่อนที่ผมจะกลับมาอีกครั้ง

ในทริปนี้ ผมเดินจากอโศกไปทองหล่อ ขณะที่ผมแวะซื้อน้ำที่เซเว่น ผมก็เห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มนึงกำลังเรี่ยรายเงินเพื่อบริจาคให้โรงพยาบาล ผมหยุดคุยกับพวกเขา และเข้าใจทุกอย่างที่เขาพูด ผมจำได้ว่าเมื่อปี 2016 ผมได้ตัดสินใจเรียนภาษาไทย ตอนนี้ก็เป็นเวลา 3 ปีแล้วแต่ผมก็ยังเรียนอยู่ทุกวัน

หลายปีที่ผ่านมา ผมเคยคิดว่าผมชอบเมืองไทยเพราะนิสัยคนไทยและวัฒนธรรมไทย แต่จริงๆ แล้ว ผมกลับนึกได้ว่าผมชอบที่ได้มีเวลาทบทวนตัวเองเมื่ออยู่เมืองไทยต่างหาก